Nieuws van donderdag 27 april 2006

Nihou van twee vermoeide globetrotters in spe!

Taichi is echt geweldig, moeilijk, vermoeiend, mooi (als de master het doet), relaxed en toch ook wel pijnlijk. Onze bovenbeenspieren zijn momenteel een soort ijzeren kabels, er gaan dan ook 2 potjes tijgerbalsem per dag doorheen! Maar dat is het waard.

De master Wang Zhi Ping en zijn assistente Ho Pin zijn echt superaardig en we hebben ook nog een hele gezellige medestudenten. De lessen zijn wel iets langer dan verwacht, we dachten met 2x2 uur per dag klaar te zijn, maar dat is eerder zo'n 7 uur per dag. Naast het taichi'en doen we dus ook nog weinig hier. Om kwart voor zeven (ja 's ochtends ja) lopen we naar de school, eerst zelf wat oefenen (volgens de master moeten we practise, practise, practise oja en patience, patince, patiene en natuurlijk slow, slow, slow) en dan om 8 uur gaan we met zijn allen los. Na de ochtendles (afgelopen om half elf) gaan we met een heel stel lunchen (ja, dat krijg je als je om half zeven al aan je ontbijt zit). Om 3 uur gaan we weer terug naar school waar we rond half zeven weer losgelaten worden. Tegen die tijd zijn we werkelijk uitgehongerd en afgepeigerd dus lopen we snel naar de eettentjes op de hoek voor een portie heerlijke dumplings. En daarna....lekker slapen! Gelukkig hebben we zondag een vrije dag :-)

De master spreekt totaal bijna geen engels maar praat lekker in het Chinees tegen je, Ho Pin spreekt redelijk Engels alleen leidt dit soms nog wel een tot verwarring. De eerste twee dagen vertelde ze ons een hand op 'eyes'niveau te houden, vandaag kwam ze er echter achter dat je neus geen 'eyes' heten maar 'nose'. De hand moest dus ter hoogte van onze neus i.p.v. onze ogen...zeg dat dan gelijk!

Op www.southchina-taichi.com kun je 'onze' school en de prachtige omgeving bekijken en er staat zelfs een filmpje op van de master himself.

Onze derde keer Bangkok verhalen met foto's natuurlijk staan inmiddels online!