Nieuws van donderdag 26 januari 2006

Al zingend werden we wakker: Er is er een jarig hoera, hoera! dat kun je wel zien dat is Soppie! Vandaag is ons lieve petekind Sophietje al weer 1 jaar geworden. Vanuit Vietnam: gefeliciteerd! De kado's zijn onderweg :-)

Maandag hebben we het prachtige Cambodja achter ons gelaten voor ons bezoek aan Vietnam. Afgezien van een akkefietje (iets met dollars betalen om ongevraagd een papiertje te laten invullen wat je zelf ook wel kunt....) aan de grens is Vietnam echt geweldig. Superaardige mensen en heerlijk eten. Ook hier zegt iedereen Yes, ook als ze geen idee hebben waar je het over hebt. Dit was even lastig met het aanschaffen van een nieuwe bril, maar uiteindelijk heb ik nu weer een hele bril zonder plakband op mijn neus gelukkig! Omdat ze hier geen idee hebben wat prisma's zijn hebben we alleen een montuur gekocht en de glazen laten overzetten. Dat was even spannend maar gelukkig ging het goed.

Gisteren hebben we een hele dag doorgebracht in het Saigon Waterpark....dat was lekker glibberen en glijen de hele dag! Morgen gaan we naar de beroemde tunnels en zaterdag gaan we met de mensen van het hostel oud en nieuw vieren, Het beloofd een heel mooi feest te worden, de hele stad staat nu al op zijn kop in ieder geval! Maandag gaan we naar Dalat, de stad van de eeuwige liefde, dat beloofd wat!

Liefs Edward en Sanne

Nieuws van zondag 22 januari 2006

Lieve allemaal,

Eindelijk is het zover..........ta ta ra taaaaaaa: de foto's en verhalen van de tempels staan erop. We hopen dat ze een beetje weergeven hoe geweldig Angkor wat is! daarnaast kun je nu ook echt de verhalen lezen van phnom Penh (ons eerste bezoek) en Sihanoukville. Trek er maar een paar uurtjes voor uit!

Morgen gaan we naar Vietnam (joepie!), om half zeven worden we opgehaald, en dat op maandagochtend, het is af en toe net werk.....

Nog een paar foto's die we jullie niet wilden onthouden. Alle (consumptie)dieren leven hier zo ongeveer in de restaurants. In elk zichzelf resepecterend restaurant lopen minimaal een aantal kippen met kuikens, een biggetje en soms ook nog een koe. Op zich best een prettig leven voor een dier dat toch opgegeten gaat worden. Tenminste eerst nog een behoorlijk leven achter de rug:


Dit varkentje scharrelt onder de tafel waar zijn zusje op ligt.....


Is dit nu een zeekoe?????


Tot in Vietnam!!!!! Edward en Sanne

Nieuws van vrijdag 20 januari 2006

Vrijdag 20 januari 2006

Jaaaaa, we zijn weer in Phnom Penh en hebben dus weer internet! Hoog tijd om foto’s en verhalen te plaatsen dus. Lees meer over en bekijk de foto’s van de wonderschone Angkor Tempels, onze Phnom Penh en Sihanoukville avonturen bij de reisverhalen! (vanaf morgen.......)

De afgelopen anderhalve week hebben we (een deel van) het zuiden van cambodja verkend: Sihanoukville, Kampot en Kep. Vooral Kampot en Kep waren zeker de moeite waard. Sihanouk was helaas niet onze favoriet, er was iets met de sfeer daar wat ons niet aansprak. Gelukkig waren Kampot en Kep geweldig. Kampot is een klein provinciestadje waar het toerisme nog niet erg is doorgedrongen, weinig mensen willen ‘iets’van je en alle kinderen gaan gewoon naar school en willen alleen maar zwaaien en handjes geven i.p.v. dingen aan je verkopen. We hadden ook een fantastisch guesthouse met schatten van meiden, een heerlijke tuin en fijne hangmatten!

In Kep, een schattig vissersdorpje aan zee hebben we twee nachtjes genoten van een luxe bungalow aan het zwembad (een bijzonder goed kadootje van de familie Kerste!). Elke avond verse vis gegeten (haalden ze uit zee als je bestelde…) en lekker geluierd.

Natuurlijk ook weer vrienden gemaakt met de locale kat, deze kwam gezellig op je buik liggen als je een boekje las bij het zwembad.

Van Kep naar Phnom Penh hadden we een zeer mooie busrit, 148 km hobbel de bobbel in 4,5 uur. Niet echt snel dus, maar eentje om nooit te vergeten. We zagen kleine dorpjes, rijstvelden met ossen, poeltjes waarin de kids zwommen, huisjes op palen met bij elk huis een rondscharrelend varken, wat kippen met kuikens en een koe met haar kalf. Auto’s met 20 mensen binnen in en 10 op het dak, brommers met 3 varkens, een fiets met een hele albert cuijp kraam op de bagagedrager. Heel veel zwaaiende kinderen, bruiloften en prachtige tempels.
Zo ziet Edward eruit na een ochtendje achterop een tuk-tuk!

Vandaag hebben we de Killing Fields en de Tuol Sleng gevangenis (S21) bezocht. Ook dit zullen we nooit vergeten. De afgelopen tijd al veel gelezen en gesproken over de wandaden van de Rode Kmehr maar vandaag dus ‘beeld’ erbij. Duizenden schedels, vergane kledingstukken en stukken bot, honderden fotos’van vermoorde en gfemartelde mensen, de meeste vreselijke martelwerktuigen. Het is werkelijk ongelovelijk dat mensen dit elkaar aan kunnen doen. Van de 17.000 mensen die in S21 hebben gezeten, hebben het er 9 overleefd, de rest is gruwelijk ten onder gegaan. In heel Cambodja zijn er in de Rode Kmher jaren 2 miljoen mensen vermoord of ten onder gegaan aan honger, vermoeidheid en ziekte. Dat was een kwart van de hele bevolking. Het is echt ongelovelijk dat dit minder dan 30 jaar geleden gebeurd is…..

Edward en Sanne

Jantje wil ook wat zeggen.........

Vanuit Cambodja wil ik alle mensen in Nederland toch wel heel erg bedanken dat ze JA hebben gestemd. Ik vermaak me namelijk meer dan uitstekend hier…. Vaak wacht ik braaf op de hotelkamer tot Sanne weer terug is van haar uitstapjes met Edward maar heel soms ga ik met ze mee genieten:

Helaas is het nogal stoffig hier in Cambodja en was mijn prachtige witte vacht wat beige geworden. Gelukkig mocht ik in de openluchtbadkamer lekker in bad! Nu ben ik weer in topconditie.

Veel dikke koeieknuffels van Jantje!

Nieuws van woensdag 11 januari 2006

We zijn weer bij de zee. Na enkele dagen in Phnom Penh (PP) hebben we eergisteren de bus naar Sihanoukville genomen. Een "kort" ritje van 4 uur slechts, maar het werd toch nog spannend toen een jongetje alle veel te dure tassen van toeristen onderbraakte. Ook Edward's tas had "braaksporen", maar omdat hij nog vrij recentelijk stage heeft gelopen bij Simon deed het hem helemaal niets.

In PP hebben we o.a. het Paleis van de koning en het nationaal museum bekeken. Maar we zijn ook weer snel vertrokken. We gaan nog terug voordat we de grens naar Vietnam over gaan (visa hiervoor hebben we vandaag geregeld bij de ambassade van Vietnam, minder dan 15 minuten!). We willen zeker op de terugweg de zogenaamde Killing Fields bekijken.

Hier in Sihanoukville is het weer zon, zee en strand en natuurlijk ook erg dure en ook nog trage internet verbindingen. De reisverhalen zullen nog even op zich laten wachten dus, maar als we in PP zijn willen we de boel weer helemaal bijwerken.

Verder een kleine tegenslag, Sanne haar bril(montuur) is kapot gegaan na een aanvaring met een Ipod. Deze is nu gemaakt met plakband! Als leek schatten wij in dat de bril niet te repareren is, wij vrezen dat we pas in Ho chi minh stad een nieuwe kunnen kopen. In ieder geval kan ze gewoon zien, nu maar hopen dat de bril niet helemaal uit elkaar valt.

Huidig plan is om overmorgen te vertrekken naar Kampot, waar we o.a. het Kokor Hill Station zullen bezoeken. Daarna naar Kep, een klein badplaatsje en vervolgens terug naar PP.Groeten

Sanne en Edward

Nieuws van woensdag 4 januari 2006

Dag allemaal,

Nou nog 1x dan: Happy New Year!

Met ons gaat alles heel goed, we zijn helemaal verliefd op Cambodja en vermaken ons dus uitstekend.
De afgelopen drie dagen hebben we ons meer dan vermaakt bij de prachtige tempels van Angkor! Nog nooit zo iets prachtigs gezien. Hier moet iedereen (niet allemaal tegelijk graag) naar toe!

Morgen gaan we een dagje naar een zwembad, lekker luieren en vrijdag reizen we door naar Phnom Pehn, de hoofdstad van Cambodja.

Edward heeft al weer een hoop nieuwe reisverhalen en fotootjes geplaatst. We zijn bijna bij! Ook het verhaal van de lieve Langkawi katjes staat online. Lees maar op: Reisverhalen

liefs Edward en Sanne

Oud en Nieuw in Cambodja!

Happy 2006!!!!

Zo dat hebben we weer achter de rug......het was een oud en nieuw dat we nooit zullen vergeten.

Het was ten eerste erg apart om oud en nieuw niet in het vertrouwde Aalten en maar met zijn tweetjes te vieren. We waren hier pas net en nog niet veel mensen ontmoet dus waren we op elkaar aangewezen. Helemaal niets mis mee hoor! Al hebben we natuurlijk wel bedacht hoe geweldig het zou zijn als jullie allemaal hier waren. Wat ook een beetje vreemd voelde was dat toen het hier 12 uur was, jullie nog gewoon aan het avondeten zaten......

We zijn de avond begonnen met een heerlijke Chicken Masala set bij een geweldig Indiaas restaurant met de mooie naam Kama Sutra. Daar wilde Eddie wel eens eten. Na het eten hebben we even getwijfeld of we naar een club zouden gaan, maar we zijn toch in Barstreet (de enige straat met een naam in Siem Reap) blijven hangen. Sanne kwam tot de conclusie dat ze nog gen Baileys had gedronken in 2005 en die heeft de schade even ingehaald, Edward bleef gewoon Angkortjes van de tap drinken. We hadden het dus prima voor elkaar: koude drankjes in lekkere 'zetels' op een mooi terras in de zwoele avondlucht in een erg gezellige straat vol met blije mensen.

Helaas zijn er ook veel mensen in Cambodja die het een stuk minder voor elkaar hebben. Voornamelijk in barstreet stikt het dan ook van de bedelaars. Veel volwassenen, maar nog veel meer kinderen die met hun babybroertjes of zusjes de hele avond op straat moeten bedelen. Hun bedeltechnieken zijn op zijn zachtst gezegd 'volhardend'te noemen, als ze je hebben laten ze je niet meer los. Edward en ik hebben over het bedelen gelezen en nagedacht. Eerst wilden we de kinderen alleen eten geven (geld gaat op aan verslavende lijm en drugs), maar zelfs eten geven is een beloning en houdt het bedelen in stand. Daarom hebben we besloten geen geld of eten aan bedelaars te geven, maar alleen officiele projecten te steunen, we hebben ons al 2x laten masseren door blinde mensen (heerlijke massages!) en gaan binnenkort uit eten in een restaurant waar wezen en kinderen van invalide ouders opgeleid worden. Best moeilijk als je al die lieve onschuldige kindergezichtjes ziet, maar we denken dat dit de beste keuze is.

We vonden het gisteravond dus ook nogal een aparte situatie. Alle toeristen op een terras met dure drankjes in mooie kleren en op straat kinderen, invalide mensen, moeders met huilende baby's aan het bedelen. Stond voor ons de avond in het teken van een nieuwjaar, voor hun was het enige doel geld ophalen zoals elke dag. Op een gegeven moment ging een jongen (die hier woont en wel vaker met die kinderen speelt) met de kinderen dansen en gek doen en binnen een uur stond de hele straat vol dansende mensen en zaten de kinderen bij iedereen op de nek, kregen ze feesthoedjes op en was het een 'vrolijke bende'. De kinderen hadden echt dikke lol. Dat was mooi om te zien. Intussen hadden wij onze zetels natuurlijk ook verlaten en opeens was het twaalf uur. Aftellen doen ze hier niet aan, gewoon vuurwerk de lucht in. Onze nieuwjaarskus werd even uitgesteld want er zat nog een jongentje op Eddie's zijn nek. Ach wat maken die paar minuten uit (we hebben tenslotte een jaar de tijd!). Na nog wat champagne (alleen in onze nek helaas) en een paar biertjes gingen we lekker slapen en konden we terug kijken op een onvergetelijke oudjaarsavond.......l