nieuws van zterdag 15 juli 2006

Wat is er aan de hand? De twee Globetrotters in Spé zaten een beetje mokkend te zuchten en te steunen op één van de mooiste stranden die ze ooit gezien hadden. Hier klopt iets duidelijk niet. Was was er mis? Tja, ze wisten het zelf ook niet. Even snorkelen dan maar? Vlak voor de bungalow lag een koraalrif met prima spul, zo zagen ze bijvoorbeeld clownvisjes die vrolijk a la Nemo in de Anemonen zwommen.

Dat was dan wel weer leuk. WEL WEER LEUK???????? JE ZIET CLOWNVISSEN EN JE VINDT HET "WEL LEUK"??????????? Meteen terug naar de kantoortuin sturen die twee, wat een ondankbaar volk!

Er was dus iets goed mis, dat hadden de twee Globetrotters in Spé dan zelf gelukkig ook wel weer in de gaten. Hoe kan het zo zijn dat je op één van de mooiste stranden niet 101% kan genieten? Hebben we te veel van dit soort eilanden gezien? Onwaarschijnlijk! Wellicht wordt het reizen op zich wat te gewoon, waardoor de minder confortabele aspecten van het reizen wat dominanter worden. Vanmorgen was er weer eens zo'n "huisjesjacht", een niet onbekend verschijnsel op dit soort stranden. Een grote groep toeristen komt tegelijkertijd op een strand met te weinig huisjes. Ook hier op Perhentian was sprake van een wat overspannen markt. Eerste park vol, tweede park vol, derde park heeft één huisje maar schandalig duur en uiteindelijk eindig je in een huisje waar de honden geen brood van lusten, maar de kakkerlakken dan weer wel. En dan hadden we nog geluk dat we er vroeg waren, om 10.00 waren we al op jacht. We hadden dus nog een huisje met een ventilator, diegenen die na ons kwamen moesten het zonder doen. Wel lekker goedkoop zo'n krot en we genoten bij voorbaat al van de "spiraal tatoo's" van morgenochtend. Je weet wel, zo'n ouderwets matras met van die spriralen. En als het dan versleten is, het nog een jaar of 15 gebruiken. Zo voelde het matras dus. Maar dat was nog het minst erge, de geur was nog vervelender. Morgen vroeg maar weer verder zoeken (waardoor de nieuwe lading weer voor een vol huisjespark staat), nu hebben we tenminste wat.

Zo kwam het dat de sfeer er niet bepaald in zat. Na wat kletsen en wat analyseren kwamen we tot de conclusie dat we dit zeven maanden geleden veel minder erg zouden vinden, sterker nog: het was toen zelfs wel een spannende tijdsbesteding. Oftewel, het is steeds vervelender om telkens weer je (te veel, maar ook weer te weinig) spullen in je tas te pakken en op zoek te gaan naar een nieuw onderkomen. Een nieuw onderkomen op een interessante plek, maar altijd een plek die een half jaar geleden interessanter geweest zou zijn. Tja, wat doe je er aan? Laten we nu net met het plan spelen om onze reisplannen weer eens aan te passen! In plaats van Indonesië als volgende bestemming zitten we nu te denken aan Nieuw Zeeland. En wat is DE manier om door het land van de Kiwi's te reizen? Met een camper natuurlijk. De Globetrotters in Spé zagen het helemaal zitten. Een eigen "huisje" en 's morgens lekker je eigen eitje bakken. En dan een beetje rondtuffen met je eigen "huis" in een land waarnaar iedereen die er geweest is zegt "heimwee" te hebben. Dat gaan we doen!!!

En daarna gaven we ons zelf een "schop onder de kont". Want laten we wel wezen, het feit dat we de Perhentian Eilanden kunnen bezoeken is uniek. Het is één van de mooiste natuurgebieden van Azië. Al snorkelend zijn de schitterendste wezens nog te spotten, waaronder haaien en schildpadden. De bossen lenen zich voor schitterende wandelingen met nog meer levend spul, de zee is azuurblauw en er zijn nog vele maagdelijke stranden om op te liggen na het snorkelen. En natuurlijk zijn er de meest schitterende dive-sites, waar onder een wrak van een transport schip op zo'n 18 meter. Om een lang verhaal kort te maken: iedere minuut dat je hier kan zijn is een kadootje dat we met twee handen aanpakken!

Edward en Sanne
Inmiddels staan de Ko Samui verhalen ook online…geen foto’s maar die volgen snel!